Ο ήχος είναι απατηλά ανάλαφρος. Πινελιές πνευστών υπόσχονται ανοιχτούς ορίζοντες, το μπάσο κάνει τα πόδια να κουνιούνται, μα τα συμφραζόμενα μιλάνε για την πίκρα στους ώμους – η μακριά παράδοση της soul του Bobby Womack, του Bill Withers και του Curtis Mayfield.
Ο Aloe Blacc από τον Παναμά βρέθηκε στις ΗΠΑ, έμπλεξε με το χιπ χοπ, το ανακάτεψε και με τζαζ, αλλά τελικά γύρισε σ’ αυτή τη γλυκειά, χορευτική πίκρα, που ξέρει από ζωή. Και λέει μια ιστορία ανεργίας, απόγνωσης, φτώχειας και αλκοόλ κομμένη και ραμμένη στο σήμερα. Και -για δες!- στα 31 του είχε και επιτυχία με αυτό, το I need a dollar από το περσινό album «Good Things».
aerosol 
Προαιρούμεθα, αλλά δεν έχουμε..
Καλά τα λέει ο Aloe..
(..με γεια το νέο σας «πρόσωπο»!)
Ουκ αν λάβοι παρά του μη έχοντος ο Aloe -και όχι μόνο αυτός.
[Ευχαριστώ, new-girl. Είπα μήπως μια ανανέωση φρεσκάρει το μυαλό και τη διάθεση.]
τι ποδια, εδω μεχρι γοφοι κουνηθηκαν.
(να πω κι εγω μια κουβεντα για το look : εξαιρετικο )
Άμα κουνάμε και γοφούς πετάει η ομάδα!
[Ευχαριστώ]