Ντοκυμαντέρ

Είναι γοητευτικό να προσεγγίζεις τις χορταστικές, κυριακάτικες εφημερίδες με τον ενθουσιασμό ζωολόγου που εξορμεί στις σαβάνες όπου κατοικεί η κοινή γνώμη. Έχεις την ευκαιρία να δεις εν δράσει τους παράγοντες που την διαμορφώνουν.

Ο πολιτικός και κοινωνικός καύσωνας των ημερών έχει εξαντλήσει τους πολίτες. Ας στήσουμε καρτέρι σε ένα ρυάκι που θα μαζευτούν για να σβήσουν την δίψα τους. Η εφημερίδα «Το Βήμα» παράγγειλε στην Κάπα Research μια «έρευνα κοινής γνώμης σχετικά με τα επείγοντα μέτρα για την οικονομία που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός.»

Τα αποτελέσματα μπορεί να τα δει όποιος θέλει, αν ακολουθήσει το λινκ. Οι ίδιες οι ερωτήσεις, όμως, έχουν μια σπάνια χάρη και θαυμαστές ιδιότητες.

«Αν δεν σας καλύπτει η διακυβέρνηση Παπανδρέου, από πού προβλέπετε ότι θα προέλθει μια λύση;»

1. Απουσιάζει ερώτηση του τύπου «Σας καλύπτει η διακυβέρνηση Παπανδρέου;» Αυτή η απουσία έχει σαγηνευτικό ενδιαφέρον για τους ζωολόγους…
2. Στο σκάκι, θα ήταν κίνηση ματ. Αν δεν καλύπτεσαι, οφείλεις να ξέρεις ποιος έχει τη λύση σε ένα πρόβλημα που μπερδεύει πολλά μυαλά οικονομολόγων ανά την υφήλιο. Δεν την έχεις –όπως ήταν αναμενόμενο- και το 66% λέει ΔΓ/ΔΑ.

[Μπροστά σε κάτι που δεν ξέρεις, λοιπόν, καλό είναι να μείνεις με αυτό που έχεις, λέει ο αρχαίος εγκέφαλος του ερπετού μέσα μου. Κανείς δεν τον πίεσε, τον μπαγάσα. Πετάχτηκε αυθορμήτως.]

«Δέχεστε τα μέτρα προκειμένου να αποφύγει η Ελλάδα την χρεωκοπία;»

«Αρνείστε τα μέτρα ακόμα κι αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει;»

1. Τι ωραία που ζευγαρώθηκαν τα υποθετικά σενάρια με τις ερωτήσεις! Η αποδοχή με τη σωτηρία. Η άρνηση με την χρεωκοπία. Όπως πρέπει.
2. Ας κάνουμε ένα μικρό παιχνίδι. Σκεφθείτε τι θα απαντούσατε εσείς. Μετά σκεφθείτε τι θα απαντούσατε αν οι ερωτήσεις ήταν κάπως έτσι:

«Δέχεστε τα μέτρα ακόμα κι αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει;»

«Αρνείστε τα μέτρα προκειμένου να αποφύγει η Ελλάδα την χρεωκοπία;»

Ενδιαφέρον δεν είναι;

«Τι πιστεύετε ότι πρέπει να πράξουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης τις δύσκολες αυτές ώρες;»

Μ’ αρέσει αυτό το «τις δύσκολες αυτές ώρες». Είναι καλός λίγος συναισθηματισμός σε ένα αντικειμενικό γκάλοπ, γιατί υπάρχουν πολλοί που τις θεωρούν εύκολες «αυτές τις ώρες». Επίσης, είναι πολύ βοηθητικό για να ανασύρεις από τη μνήμη το ποίημα: «Τις δύσκολες αυτές ώρες τα κόμματα της αντιπολίτευσης οφείλουν να…»

[Μπράβο! Είναι αυτό με τη λέξη «συναίνεση». Κερδίζουμε όλοι μια σοκολάτα!]

«Πιστεύετε ότι πρέπει να σταματήσουν οι διαδηλώσεις μετά τα τελευταία γεγονότα;»

Μια πραγματικά αθώα ερώτηση. Δείτε τι συμβαίνει αν την αλλάξουμε λίγο:

«Πιστεύετε ότι πρέπει να ενταθούν οι διαδηλώσεις μετά τα τελευταία γεγονότα;»

«Πιστεύετε ότι πρέπει να απαγορευθούν οι διαδηλώσεις μετά τα τελευταία γεγονότα;»

«Πιστεύετε ότι είναι άσχετες οι διαδηλώσεις με τα τελευταία γεγονότα;»

Φεύγοντας ο ζωολόγος από το ποτάμι της έγκυρης ενημέρωσης, είναι γεμάτος θαυμασμό με τον τρόπο που τα αρπακτικά καθοδηγούν το κοπάδι, ορίζοντας με προσοχή τις διαθέσιμες επιλογές του. Αυτό είναι από τα πρώτα που μαθαίνεις παρακολουθώντας ντοκυμαντέρ για την άγρια φύση.

—————————————————————————————

Μικρό διασκεδαστικό παραλειπόμενο, από την ίδια εφημερίδα:

Στα πολιτιστικά, υπάρχει παρουσίαση  του εικαστικού Διαμαντή Αϊδίνη. Ο τίτλος και ο υπότιτλος του άρθρου είναι:

Διαμαντής Αϊδίνης

«Δεν θα πήγαινα ποτέ σε διαδήλωση»

Είτε διαβάσεις, είτε (ακόμα περισσότερο…) δεν διαβάσεις το άρθρο, το μήνυμα που μένει είναι πως ο Διαμαντής Αϊδίνης σήμερα καθορίζεται από την φράση «Δεν θα πήγαινα ποτέ σε διαδήλωση». Ίσως, στη διάρκεια της συζήτησης να είπε κι άλλα. Φερ’ ειπείν, πως του αρέσει η τυρόπιτα. Ή πως έχει νιώσει την επιθυμία να σκοτώσει κάποιον (απ’ το μυαλό μου τα βγάζω, δεν είπε κάτι τέτοιο ο άνθρωπος). Αυτό, όμως, που επιλέγει η εφημερίδα ως το πιο αντιπροσωπευτικό, το οποίο αξίζει να μείνει και στο μυαλό ακόμα και του βιαστικού αναγνώστη που διαβάζει μόνο τους τίτλους των πολιτιστικών, είναι πως ο καλλιτέχνης δεν θα πήγαινε ποτέ σε διαδήλωση.

Η ανάγνωση των εφημερίδων μπορεί να μας μάθει θαυμαστούς τρόπους να βρεθούμε υπό την επήρεια της αντικειμενικής ενημέρωσης.

-Ξεβράκωμα… ζωολόγου!-

Όπου αποδεικνύεται πως ο μέγιστος πανεπιστήμων -ε… εγώ- παρόλο που διάβασε κάμποσες φορές το άρθρο για τον Διαμαντή Αϊδίνη δεν είδε αυτό που εντόπισε αμέσως ο προσεκτικότερος Δύτης των Νιπτήρων. Πως, δηλαδή, η φράση αναφέρεται ΚΑΙ μέσα στο άρθρο. Αυτό μπορεί να μην αλλάζει δραματικά τα πράγματα, αλλά σίγουρα δεν με τιμά: Μου ρίχνω φλιτ πάραυτα και ταπεινώνομαι δημοσίως. Διορθώνω, δε, το κείμενο (αλλά κρατώ το ξεβράκωμα, έτσι για να μαθαίνω).